Serin bir yaz akşamı şehir karanlığa gömülüyor. Koşu ayakkabılarımı alıyorum ve sokağa atlıyorum. Fazlasıyla hoş, öğlenin yakan sıcağı gitmiş yerine tatlı bir soğuk sıcak kalmış. Koşmak için hazırlık yapıyorum kolumdaki bileklikten, eskisi değil yeni aldığım. 2 KM deneme koşusuna ayarlıyorum. Ufak bir ısınma yaparken insanların garip bakışları üstüme çevriliyor selamlıyor ve devam ediyorum. Koşmaya başladığım…
AVM’ye geldiklerinde tam öğle sonrası kalabalığın içine dalmışlardı. Bir kendine, bir de elindeki kıyafete bakıyor. Oldu olmadı arası gidip geliyor. Sevgilisinin sıkıldığı ise her hâlinden belli. Yaz sıcağı insanın yüzüne vuruyor, açık bir AVM’nin kıyafet mağazasında. İstanbul bugün fazla hareketli. Sevgilisi sıcağa anlam veremiyor. Klimanın daha fazla vurduğu yeri gözüyle kesiyor ama bir yandan da…
Toz bulutları çöken eski kentte gözle görülen ufak tefek şeyler geriye kalanlardı. Kalmayanlar ise çoktan derin karanlıklara teslim olmuş, tesiri ise en yalın hali ile istasyonda bekleyenlerin üzerine çökmüştü. Savaş yine yurtlar yıkmış, üzüntüler getirmişti. Bilim pek fayda etmemiş, teknolojik tüm araçlar yıkım için kullanılmıştı. Patlayan santraller yüksek hızlı ulaşımı engellediği için bir avuç insanın…
Dört duvar o gün iyi giyimli yöneticiye fazla sert geliyordu. İki elini kafasına sıkıştırmış düşünürken aynı odada bulunan ikisi muhtemel robot ve bir insan belli başlı değişimleri kendi sahibi olduğu şirkete karşı dayatıyordu. Peki nedenmiş o ? Çünkü yapay zeka analizleri daha derin ve insandan çok daha fazla veri ile sonuçlandırılmış en objektif olgularmış. Her…
Tam yarım saattir tavana bakıyorum sanırım. Önümde bilgisayarım açık, televizyon da açık bir şeyler mırıldıyor. Yaktığım sigaraları saymadım. Eşim içerde çalışıyor. Kasvetli kış havası hoşuma gider çoğu zaman. 24 yılını tamamlıyoruz neredeyse. 2024 bitiyor. Fakat bugün beni ve bu salonu daha depresif yapan şeyler var henüz çözemediğim. Sanki geçmişten gelen. Geleceğe gidemeyen ya da bir…
Bir mart ayı salonun duvarlarını izliyorum. İçten gelen bir acı ruhumu dürtüyor sanki ama normal bu aylarda. Dışarısı yağmurlu ve sanki hapsedici bir soğukluk gibi. Beni bu eve ve salona hapseden soğukluk. Sanki delirmeme veya cinnet geçirmeme 1 dakika kalmış. Onur ve Ceyhun kendi aralarında şakalaşıyorlar ve beni de yanlarına çağırıyorlar. Daraldığımı fark etmişler gibi….
12. YBKY Kısa Öykü Yarışması için yazılmıştır. “Zihnim hep karanlık, şarkılar aydınlatır yolumu.” Düşünüyorum da, bu kadar derin ve yorucu bir şehir daha var mı? İş çıkışı, eğer boş yer bulunabilirse, bir saatlik yolculuk İstanbul’u sorgulatmaya yeter ve terk edip gitmeyi düşündürür hep. Ah İstanbul, bir dakika dur ve sadece izlememe izin ver. Müdahale etmeyi…
Zamanın ötesinde ya da zamanında, bunların hiçbir önemi yok. Geçerli olan tek şey duygular ve her duygu sadece bir defa yaşanabilir. Benliğim yerinde, saçmalamıyorum. Eğer yolunuz daha önce Mastermind’a düşmediyse şaşırmanız doğal. Zaman-mekan ve kalan her şeyden bağımsız uzayın ortasındayız. Küçük bir gezegen renkli binalar, her şey renkli. Pembe ve mavi ton ağırlıklı. Arabalar binaların…